ارتقاء زنان به سطوح مدیریتی در سازمان تربیت بدنی کشور: موانع محیطی و فردی و ارائه الگوی مناسب

هدف: ورزش بانوان و رشد و اشاعه آن بحث مدیریت زنان در ورزش را مطرح می کند. بعد از طرح ادغام، شمار اندکی از زنان توانستند به ریاست فدراسیون ها و هیئت های ورزشی در سطح استان های کشور برسند. برای رفع این مشکل و افزایش شمار زنان در پست های مدیریتی ورزش و استفاده بهینه از تجارب و شایستگی های مدیران زن، شناخت علل و عواملی که زنان را از رسیدن به ریاست فدراسیون ها و هیئت های ورزشی بازمی دارد می تواند موجب تدوین راهکارهایی جهت مشارکت هر چه بیشتر مدیران ورزشی زن در سطح کشور شود. روش: در این تحقیق، از پرسشنامه محقق ساخته برای تعیین و رتبه بندی مولفه های بازدارنده زنان به پست های مدیریتی شامل عوامل محیطی (ورزش حرفه ای، پوشش رسانه ای ورزشی، مسائل فرهنگی، فرهنگ سازمانی مرد سالار و مسئولیت های خانوادگی) و عوامل فردی شامل (روابط بین فردی، مهارت های سیاسی، آگاهی و دانش مدیریتی و عوامل روانی شخصیتی) استفاده شده است. اعتبار محتوایی پرسشنامه توسط 22 نفر از اساتید متخصص مدیریت ورزش تأیید شد و همچنین پایایی کل پرسشنامه توسط آلفای کرونباخ 802/0 بدست آمد. در این تحقیق از آمار توصیفی جهت تعیین میانگین، انحراف معیار، حداقل و حداکثر نمره و رسم جداول و نمودارها جهت مقایسه استفاده شده و همچنین از آمار استنباطی شامل آزمونt یک نمونه ای برای تعیین عوامل بازدارنده، t مستقل برای مقایسه دیدگاه های مدیران زن و مرد در خصوص عوامل بازدارنده، آزمون رتبه ای فریدمن برای اولویت بندی عوامل بازدارنده زنان به پست های مدیریتی و آزمون ویلکاکسون علامت دار جهت رد و یا قبول مولفه های تحقیق به عنوان عوامل بازدارنده توسط هر یک از سئوالات مربوط به آن مولفه استفاده شده است. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که از دیدگاه مدیران زن و مرد تمامی مولفه های عوامل محیطی نقش بازدارنده در ارتقاء زنان به پست های مدیریتی داشته اند در حالیکه در بین مولفه های عوامل فردی، مولفه روانی و شخصیتی، نقش بازدارنده ای در ارتقاء زنان به پست های مدیریتی نداشته است. از دیدگاه مدیران زن و مرد مهمترین عامل بازدارنده زنان به پست های مدیریتی، ورزش حرفه ای بوده است. در کل مدیران مرد نقش بازدارنده ای را برای عوامل محیطی و فردی در ارتقاء زنان قائل بوده اند. در حالیکه مدیران زن فقط عوامل محیطی را بازدارنده در ارتقاء خود دانسته-اند. نتایج این پژوهش از اختلاف دیدگاه های زنان و مردان مدیر در خصوص بعضی از مولفه های بازدارنده حکایت دارد. همچنین مولفه های عوامل محیطی نسبت به مولفه های عوامل فردی نقش بازدارنده تری را از دیدگاه مدیران زن و مرد در ارتقاء زنان داشته است(5(p<./.. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، پیشنهاد می شود مسئولین کلیدی سازمان تربیت بدنی و ادارات کل تربیت بدنی در سراسر کشور، برای شروع تغییر از زنان شایسته ای که سابقه مدیریتی درخشانی داشته اند برای ریاست فدراسیون ها و هیئت هایی که کمتر حرفه ای قلمداد می شوند مانند (آمادگی جسمانی، تیراندازی، پزشکی ورزشی، شطرنج و بیماری های خاص) حمایت لازم را بعمل آورند.